हवनस्य महत्त्वं

भो: पितामह! किम्भवति हवनम्।
त्वया किमर्थं क्रियते हवनम्।।

करोषि घृतं व्यर्थे विनष्टम्।
करोति घृतं शरीरं पुष्टम्।।

हवनेन भवति कस्य मङ्गलम्।
किमर्थं क्रियते किञ्च सुफलम्।।

तमुपाविश्य तातेनोदित:।
अध्वरस्य लाभोsनुबोधित:।।

पौत्र प्रकृत्या किं न प्रदत्तम्।
वायुर्जलं सर्वन्तु दत्तम्।।

वयञ्च सततं तान् दुष्याम:।
वयमिष्ट्वा तान् रक्षयाम:।।

यावद् बलं हि लभते घृतेन।
ततः परं सुखं खलु हवनेन।।

सुगन्धितो भूयते प्रवात:।
यागो भवति रोगाणुघात:।।

मृगपक्षिणो जन्तवः सर्वे।
सौख्येन वसन्ति ते सर्वे।।

वेदेषु शिक्षेयं समस्ता।
आत्मसातो बहुसुखं भविता।।

श्रुत्वा पौत्रस्तुष्टो जात:।
हवनस्य लाभोsधुना ज्ञात:।।