મારી આંખોના અતળ ઊંડાણમાં
શાંતિથી પોઢ્યા હોવ છો તમે,
ઓ આંસુઓ!
હૃદયની ધરતી પર જ્યારે
ફુંકાય છે વેદનાની આંધી, અને
પડે છે પીડાઓના ઊંડા ચાસ
ત્યારે
ઘોડાપૂર બની તમે ધસી આવો છો
મારી નાજુક આંખોની સપાટી પર!
તમને રોકવાની કોશિશમાં
તૂટી જાય છે
મારી નમણી પાંપણોના કિનારા
અને કોઈ કોમળ હાથોના
શીતલ સ્પર્શને તરસતા
તપતા રણ સમા મારા ગાલો પર,
જાણે ધધકતો લાવા વહેવા માંડે છે!
પણ વિચલિત નથી થતું મારુ મન.
એ જ ધધકતો લાવા
જ્યારે ઠરી જાય છે ધીમે-ધીમે,
ત્યારે મારા વ્યાકુળ હૃદયમાં
ફરીથી બને છે એક ફળદ્રુપ જમીન.
હું ફરીથી ખોવાઈ જાઉં છું
નવો પાક લણવાના સ્વપ્નમાં!
Facebook Notice for EU!
You need to login to view and post FB Comments!